بخشی از متن مقاله بررسي وضعيت درياچه زريبار با استفاده از چارچوب ارزيابي DPSIR :
محل انتشار: پنجمین کنفرانس مدیریت منابع آب ایران
تعداد صفحات:14
نویسنده(ها):
محمد حسین براری – دانشجوی کارشناسی ارشد دانشگاه تربیت مدرس
علی باقری – استادیار دانشگاه تربیت مدرس
سید مختار هاشمی – همکار تحقیقاتی انستیتوی نیوکاسل برای پژوهش در زمینه پایداری
چکیده:
این تحقیق وضعیت موجود دریاچه ی زریبار واقع در شهرستان مریوان با استفاده از چارچوب ارزیابی DPSIR بررسی کرده است. این روش زنجیرهای از روابط علی با نیروهای محرک (بخش های اقتصادی,فعالیت های انسانی) آغاز گردیده و از طریق اعمال فشار ( انتشار آلاینده ها , مصرف منابع, کاربری اراضی ) بر وضعیت محیطی (کمی وکیفی) و اثر گذاری بر اکوسیستم ها و سلامت انسان , نهایتاً منجر به شکل گیری پاسخ های سیاستی (اولویت بندی , تنظیم اهداف و) می گردد. بنا بر بررسی صورت گرفته دریاچه زریبار و آب زیر زمینی دشت مریوان در اثر توسعه و رشد جمعیت دچار مشکلات کمی (افت آبخوان و کاهش تراز دریاچه) و کیفی (افزایش مواد مغذی مانند ورود رسوبات و فضولات دامی, کاهش اکسیژن محلول و ;) و مدیریتی شده است. باید توجه شود که ایجاد سازه های هیدرولیکی )گزینه های سازه ای( بدون در نظر گرفتن کل حوضه آبریز و دریاچه زریبار موجب ناپایداری اکوسیستم میشود لذا هر نوع رویکرد سازه ای باید همراه با ارزیابی زیست محیطی و اجتماعی- اقتصادی مناسب (یا گزینه های غیرسازه ای) همراه باشد که در نتیجه در مسیر توسعه پایدار قرار گیرد.